اولین نخل طلای کن برای کره جنوبی

نخل طلای بهترین فیلم هفتاد و دومین دوره جشنواره کن به فیلمی از کره جنوبی رسید.

شب گذشته پیش مراسم اختتامیه هفتاد و دومین دوره جشنواره فیلم کن به پایان رسید و برنده نخل طلای کن ۲۰۱۹ فیلم «پارازیت» ساخته بونگ جون-هو از کره جنوبی شد. این فیلم توانست نخستین نخل طلای سینمای کره جنوبی را رقم بزند.

این فیلم که به گفته رئیس هیأت داوران یعنی الخاندرو گونزالس ایناریتو توانست با اتفاق آرا نخل طلا را از آن خود کند، داستان یک خانواده طبقه پایین را تعریف می‌کند که سعی می‌کند با نفوذ به یک خانواده ثروتمند وضعیت اجتماعی خود را بهتر کند.

جایزه بزرگ هیأت داوران به «آتلانتیک» نخستین فیلم ساخته متی دیوپ داده شد. این کارگردان که با تبدیل شدن به نخستین فیلمساز زن سیاه‌پوست رقابت‌های کن تاریخ‌ساز شد، در این فیلم بخشی از بحران مهاجرت اروپا را دراماتیزه می‌کند که کمتر دیده شده است و داستان خود را بر زنی متمرکز می‌کند که مردی که عاشقش است رهایش می‌کند، چون آن مرد می‌خواهد به صورت غیرقانونی وارد اروپا بشود.

تقدیرنامه هیأت داوران برای «باید بهشت باشد» ساخته الیا سلیمان و جایزه بهترین فیلمنامه به «تصویر یک زن در آتش» داده شد. نویسنده و کارگردان فرانسوی سلن سیاما در فیلم «تصویر یک زن در آتش» نگاهی زنانه هم در زمان حال و هم در طول سنت هنر غربی ارائه کرده است.

جایزه بهترین بازیگر زن به امیلی بیچم در فیلم «جو کوچک» ساخته جسیکا هاسنر و جایزه بهترین کارگردانی به برادران داردن برای فیلم «احمد جوان» اعطا شد.

ژان پیر و لوک داردن پیش از این موفق به دریافت دو جایزه نخل طلای کن شده بودند. فیلم جدید آن‌ها داستان یک نوجوان مسلمان را تعریف می‌کند که در بلژیک مدرن زندگی می‌کند و بعد از اینکه یک روحانی رادیکال بر روی او تأثیر می‌گذارد، اقدام به کشتن معلم خود می‌کند.

جایزه داوران به طور مشترک به دو فیلم با پیغام سیاسی یعنی «بینوایان» ساخته لاج لی از فرانسه و «بکورائو» ساخته کلبر مندونکا از برزیل اختصاص یافت. مایکل مور فیلمساز لیبرال معروف در حین اهدای جوایز به جمعیت گفت: «ترامپ آن دروغی است که اجازه شکل‌گیری دروغ‌های بیشتر را می‌دهد».

جایزه بهترین بازیگر مرد را آنتونیو باندراس در فیلم نیمه اتوبیوگرافیکی «درد و افتخار» ساخته پدرو آلمادوار دریافت کرد. باندراس در سخنرانی بعد از دریافت جایزه نگاهی به مسیر ۴۰ ساله‌ای کرد که به سمت شناخته شدن طی کرد.

باندراس جایزه‌اش را به آلمادوار تقدیم کرد و گفت: «مردم فکر می‌کنند ما در فرش قرمز زندگی می‌کنیم، اما این حقیقت ندارد. ما خیلی رنج می‌کشیم، از خودگذشتگی می‌کنیم و درد زیادی پشت هر نوع بازیگری وجود دارد. اما در عین حال افتخار هم هست و این شب افتخار من است». البته او قول داد که «بهترین بخش ماجرا هنوز از راه نرسیده».

در بخش جوایز دیگر، جایزه نخل طلای فیلم کوتاه را «فاصله بین ما و آسمان» و جایزه دوربین طلایی بهترین فیلم اول را «مادران ما» ساخته سزار دیاز دریافت کردند.

فیلم «خدای هیولا» ساخته آگوستینا سن مارتین توانست اشاره ویژه بخش فیلم‌های کوتاه را از آن خود کند و «برای ساما» جایزه مستند چشم طلایی را به خود اختصاص داد. جایزه هیأت داوران کلیساهای مسیحی هم به فیلم «زندگی مخفی» ترنس مالیک رسید.

جوایز فیپرشی نیز در بخش رقابتی به «باید بهشت باشد» ساخته الیا سلیمان اهدا شد و در بخش نوعی نگاه به «قد دراز» ساخته کانتمیر بالاگوف تعلق گرفت. «فانوس دریایی» ساخته رابرت ای گرز نیز برنده فیپرشی در بخش دو هفته کارگردان‌ها و هفته منتقدان شد.

«روزی روزگاری در هالیوود» ساخته کوئینتین تارانتینو از فیلم‌های کنجکاوی‌برانگیز جشنواره کن امسال بود که پیش‌بینی می‌شد جوایزی را از آن خود کند اما برخلاف انتظارات در اختتامیه این رویداد دست خالی ماند.

/ س م